Endotrakeal Entubasyon

Endotrakeal Entübasyon

Açık ve güvenilir bir havayolu sağ­lamak, sürdürmek veya solunumu kont­rol etmek amacı ile laringoskopi yardı­mıyla trakea içine bir tüp yerleştirilmesidir. Ancak sadece eğitilmiş personel olduğu zaman yapılabilir ve belli dü­zeyde beceri gerektirir.

Endotrakeal entübasyon tamamen masum bir uygulama olmadığı için has­tanın preoperatif dönemde iyi hazırlan­ması, kullanılacak uygun araç ve gereç­lerin saptanmasına ve önceden kontrol edilerek hazırlanmasına olanak sağlar. Preoperatif vizitte bir problem saptanır­sa, bu problemin iki ana yönü de belir­lenmelidir;

Eğer gerekirse, üst havayolu açık­lığı eksternal manevralar ya da havayol­ları ile sağlanabilir mi?
Eğer havayolu açıklığı sağlana­mazsa, laringeal orifısi görmek ve en­dotrakeal tüpü yerleştirmek mümkün olabilir mi?

Preoperatif Havayolu Değerlendir­mesi

Anamnez: Eğer varsa daha önceden geçirilmiş zor entübasyona ilişkin bul­guları ortaya çıkaracak sorular sorulma­lı, problemler ve çözümleri araştırılma­lıdır. Maksillofasiyal travma, yüz, bo­yun, larinks, farinks cerrahisi, baş ve boyun bölgesine uygulanmış radyotera­pi öğrenilmelidir.

Özel Semptomlar: Ses kısıklığı, stridor, vvheezing, disfaji, dispne, horla­ma, uyku apnesi sorulmalıdır.

Fizik Muayene: Burun deliklerinin açıklığı, normal görünüşlü bir yüz ince, uzun, yumuşak, esnek bir boyun olma­sı, boyun hareketlerinin tam olması, yutkunmayla ya da elle larinksin her yöne doğru 1.5 cm hareket ettirilebil­mesi maske ventilasyonu ya da entübas­yon zorluğu düşüncesinden uzaklaştırır.

Mandibular alan: Dil ve larinksikapsayan bu alan mandibula arkusları ile sınırlıdır. Büyüklüğü ve kompliansı içindeki çeşitli yapıların büyüklüğüne, birbirleri ile olan pozisyonlarına bağlı­dır. Eğer alan küçükse yapılar sıkışmış­tır ve hareket ettirmek zordur, dil kökü kolayca hareket ettirilemez ve glottisi görmek zor olur. Mandibular alan tiro-mental mesafe, hiyomental mesafe ve mandibular uzunluk ölçülerek tahmin edilebilir.

Eklem hareketliliği: Temporoman-dibular eklem ve atlantooksipital eklem hareketlerinin değerlendirilmesi önem­lidir.

Zor entübasyonla birlikte olan klasik

Entübasyon İçin Gerekli Araçlar

Laringoskop ve genellikle iki fark­lı boy eğri ve düz bleyd bulunmalıdır. Ampul ve pil düzenli aralıklarla ve kul­lanmadan hemen önce kontrol edilmeli ve bozukluklar hemen giderilmelidir.

Hasta için uygun boyda standart konnektörü olan bir kaflı endotrakeal tüp seçilmeli, entübasyon masasında se­çilen tüpten bir boy küçük ve büyük tüp bulunmalıdır. Tablo 4'de yaşlara göre tüp seçimi, diş-karina ve diş-vokal kord uzaklığı belirtilmiştir. Kafi şişirmek için 10 ml'lik enjektör hazır olmalı ve kaf önceden kontrol edilmelidir. Erişkin er­kek için iç çapı 8.0 mm, kadın için 7.0-7.5 mm olan tüpler uygundur.

Hazır olması gereken diğer malze­meler ise, oral ve nazal havayolu, entübasyona yardım amacıyla kullanılabile­cek yarı sert stileler, tüpü tespitlemek için flaster ya da bandajlar, aspirasyon malzemeleri, tüpün yerini doğrulamak için steteskop ve daha güvenilir olarak ekspire edilen karbondioksidi saptaya­cak aletler (kapnolog), nazal entübas­yon için gerekli olan suda eriyebilen kayganlaştırıcı jel ve Magill forsepsidir.